Xa ten a súa manta lista. Feita para ela. Pensando nela. Xa pode chegar cando estea lista.
Co niño a medio facer, comezamos o camiño á desconexión.
Bo verán para tod@s!
miércoles, 23 de junio de 2010
domingo, 20 de junio de 2010
A volta ó fogar
A nosa aventura na Bretaña chegou ó seu fin. Quen sabe se regresaremos en algún outro momento. Sen dúbida grandes recordos, preciosas paisaxes e bos amigos levamos na maleta.
Pero agora, en Galicia, na casa agárdanos a segunda grande aventura das nosas vidas.
M adaptouse ó momento. Remexeu todo o que puido para volver a situarse, e volta a empezar. Alucíname a grandísima capacidade de normalizar as situacións máis des-estabilizadoras. Son fortes estes pequenos.
Desborda creatividade!
Desborda creatividade!
Etiquetas:
feito a man,
Francia,
Galiza,
manualidades
sábado, 19 de junio de 2010
Renacemos
Fai unha semana estivemos nun taller de Rebirthing.
XX e mais eu. Xuntas. Tan xuntas que é imposible separase.
E á vez tan independentes. Facendo cada unha o seu traballo. Que difícil poñerlle verbas a todo isto...
Temos que empezar a crer que SI é importante como chegamos ó mundo.
Algo máis en min cambiou esta fin de semana. A súa intensidade non podería deixar indiferente a ninguén. Compartilo con 'vos' foi un privilexio. Unha honra.
E GRACIAS Ángeles, porque estás a cambiar o mundo.
Todos deberían de facelo en algún momento da súa vida. Sobre todo antes de traer nenos a este mundo. Aforrariámoslle tanta dor...
Eu sei que o repetirei.
Para cambiar o mundo
hai que cambiar a forma de nacer
XX e mais eu. Xuntas. Tan xuntas que é imposible separase.
E á vez tan independentes. Facendo cada unha o seu traballo. Que difícil poñerlle verbas a todo isto...
Se ti sentiras o que eu sentín.
Se ti viviras o que eu vivín.
Se ti escoitaras o que eu escoitei.
Se ti partillaras o que nos partillamos....
Que fácil sería respetar ós nenos.
O seu nacemento. O noso parto. A súa infancia.
As súas necesidades.
Se ti viviras o que eu vivín.
Se ti escoitaras o que eu escoitei.
Se ti partillaras o que nos partillamos....
Que fácil sería respetar ós nenos.
O seu nacemento. O noso parto. A súa infancia.
As súas necesidades.
Temos que empezar a crer que SI é importante como chegamos ó mundo.
Algo máis en min cambiou esta fin de semana. A súa intensidade non podería deixar indiferente a ninguén. Compartilo con 'vos' foi un privilexio. Unha honra.
E GRACIAS Ángeles, porque estás a cambiar o mundo.
Todos deberían de facelo en algún momento da súa vida. Sobre todo antes de traer nenos a este mundo. Aforrariámoslle tanta dor...
Eu sei que o repetirei.
Para cambiar o mundo
hai que cambiar a forma de nacer
Suscribirse a:
Entradas (Atom)