Na Bretaña

Quero comezar cun titular da Voz de Galicia que me parece fermosísimo. Non sei se a palabra é 'fermoso', pero encantoume:

Con só 16 años, unha indíxena mexicana atendeu 40 partos no seu pobo

E agora vou dar unha pouca envexa cunhas fotos das últimas excursións pola Bretaña, tan inmensa, tan sorprendente, tan verde... Recórdame tanto a Galiza, e penso todo o que poderíamos mellorar; ou mellor dito, canto poderíamos deixar de esnaquizar a nosa terra por culpa das estradas e do ladrillo, da especulación, do porco diñeiro...

ENCANTAME como saben disfrutar dos dias de outono na praia. En canto sae un raio de sol, collen os trueiros, as botas de goma, un caldeiro e a coller ostras e ameixas. A xogar coa area.

As xogueterías artesáns de xoguetes de madeira e lata. Con eses carteis tan chusquiños. Brincos como deberían de ser todos. Artesáns, conscientes, educativos... Sen plásticos estridentes, luces e sons aborrecibles.

Mesmo parece o taller de Gepetto...

Deixovos nun lugar.... Non teño adxetivos, poñedeos vos...






Deica mañá!

P.D.: Estas fotos están feitas en Rochefort en Terre. (agás a da praia, que é Pornichet)